"o kadar çok düşüyorum ki…
sıkıştığım toprak yığınlığından kafamı kaldırıp, sende bir nefes almak istiyorum ama içinde sıkıştığım toprağın betonlaşmış haline çarpıyorum duvarlarında. 
gel bir de bana dokun anlayacaksın nasıl olduğumu. yalpalıyorum artık yürürken. yorgunum. ve çok enteresan değildir ki yorgunluğumun adı sen. bütün küfürlerim sana. çoğunun düşmekten korktuğu uçurumun dibindeyim ve orada varlığına ihtiyaç duyduğum insan yok. kirpiklerine tutunmaya bile razıydım. ama sen varlığını benden esirgemeye devam ediyorsun. sana kızgınım ben. 

sarılmadan da geçmeyecek.."