Sabahları işe giderken ya da eve dönerken akşamları sana uğramadan feraha çıkmıyor yolum.
Sana geldim, şimdi orada kalmak ve rüyalara dalmak istiyorum.
Her sabah evinin önünden geçerken , pencerenin önünde duran mor menekşeler arasına mektuplar bırakmak istiyorum.
Okuduğun mektuplarda gözlerinin nasıl parladığını düşünüp mutlu olmak istiyorum.
Öyle elele tutusup sokaklarda gezmek değil sevda.
Lale devrinde kalan aşkları kıskandıran bir muhabbet olsun istiyorum aramızda.
Seninle adım adım dolaşmak istediğim bu şehrin sokaklarının birinde, seninle karşılaşma ümidinin bile bana yazdırdığı şiirler var şimdilerde heybemde.
Onlar bazen hasrete dönüşüyor ve ne zaman konuşsam ardından şiir olup düşüyor satırlara.
Bir gül açıyor ve baharlar geliyor yüreğime.
Böyle büyüyor her şey seninle.
Özlemler hasretlere,
Hasretler sonsuza giden yolculuklara dönüşüyor
Şimdi sana doğru uçan kuşlarım var yüreğimde.
Dünya sonbaharını yaşarken, senin yüreğinde baharları yaşamak için sonsuz bir yolculuğa çıkıyorlar.
Benim kalbimden, senin nazenin kalbine.
Mehmet Akif Baltacı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder