Normal değilim ben.
Sevdiğim, sevmediğim, ağladığım ve güldüğüm şeyler anlamsızdır başkalarına göre.
Farklıdır kıskançlıklarım.
Nefes aldığın şehri kıskanırım meselâ
Okurken kendinden geçtiğin kitabı.
yazdığın kalemi,
sımsıkı tuttuğun çay bardağını,
yürüyüp geçtiğin kaldırım taşlarını,
sonra gecenin bir vakti camın kenarında oturup uzaklara dalan gözlerini kıskanırım.
Dedim ya normal değilim…
Sükutu Kelam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder