Eskiyen herşey kolayca atılırmış , ağaç dalındaki yaprağını eskiyince bir mevsim bahanesiyle atarken, peki ya bizler neden eskiyen anıları bahanelere sığınıp atamıyoruz ?

14 mevsim geçerken hala aynı acıları içimizde taze tutuyoruz… Bizim dalımızdan kopan her sevda için göz yaşı döküp hala o çiçeklerin açmasını bekliyoruz…

AŞK-I MECAZÎ olarak yaşıyoruz… Bizim olmayan herşeyi fazlasıyla sahiplenip bu dünyada kendimize hep bir acı hem bir keder vermeye çalışıyoruz… 

Umudum Onda Kaldı'dan alıntıdır