''...biri geldi. hayır. kapıdan değil. öyle pat diye, öyle emrivaki. içeri aldım. tedirginlik içerir.

sorular sordum cevapladı. sorular sordu cevapladım. oyun değildi, sonradan anladım. anlamak zaman aldı. emek içerir.

ördüğüm duvarları yıkmak için izin istedi. güzel mi görünmüyordu, halime mi üzülüyordu umursamadım. nedenini sormadım. bıraktm. güven içerir. 

beni tuttu. yıklmış duvarların arasında kabuğumdan çıkardı. önce güldü. ben de güldüm. yanından döndüğümde girdiğim ev bana yabancı bir yer gibi göründü. 

hepiniz kadar nankördüm. yıllardır yaşadığım evi, onun kollarıyla takasa götürdüm. hiç canım yanmadı.

ortalığı toparladım. parçalanmış taşları, kötü rüyaları. yerini kucaklamalar, öpüşmeler aldı.

hiç durmayan bir nehir gibi benden ona akan sevgi tam şuramdaydı. 

…
zaman geçti.
bir gün kendime bir şiirde rastladım.
kitabın kapağını usulca kapadım.
korku içerir....''

Nuveda