Can

Üzülme!

 Dert etme can!


Görebiliyorsan,


Dokunabiliyorsan,


Nefes alabiliyorsan,


Yürüyebiliyorsan,


Ne mutlu sana!


Elinde olmayanları söyleme bana


Elinde olanlardan bahset can!…


Üzülme!


Geceler hep kimsesiz mi geçecek?
Gidenler dönmeyecek mi?


Yitirdiğin her ne ise
 

Bir bakarsın yağmurlu bir gecede


Veya bir bahar sabahında karşına çıkmış
Bil ki Güzellikler de var bu hayatta


Gel git’lerin olmadığı bir hayat düşünebilir misin?


“Hüzün olgunlaştırır”


“Kaybetmek sabrı öğretir”


Şimdilerde bol bol dua et


Hasat yakındır can!


Kaderini sev!


Varsa kederini de sev!


Üzülme hastalıklarına 
Gör,

 hangi günahlarına kefaret olacak


Terk edildin diye de üzülme


Demek ki sevebilecek bir yüreğin var
Geçmişi unut, 

hiç yaşanmamış gibi davran


Buluttan nem kapma!


Döküver kirpiklerinden sonbaharı


Bir gün ama bir gün mutlu tebessümlerle kol kola gireceksin


Koklayacaksın yağmur sonrası toprakları
Yükleyeceksin ruhunu kelebek kanadına
Uçacaksın semalara sevdiklerinle can!


Kim demiş ebemkuşağı yedi renk?
Bakmakla görmek arasındaki farkı çözdüğünde
 Anlayacaksın ne demek istediğimi can!


Sana tanınan süre üzülmeye değecek kadar uzun değil


Herkes gibi sende sonsuzluğa gün gelip kanat çırpacaksın


Hayatın telaşından insan pek farkında olmuyor ama 
Kum saati alta doğru hızla akıp gidiyor


Henüz aşılmamış çok yolların var


Hiç mi güzellik yaşamadın?


Ufacık bir hatırımda mı yok yanında?
Hayatın ellerini bırakma! 

Küsme!


Hadi mavilerini giyin çık dışarı!


Denizle cilveleşen martılar gibi hayata kur yap!


Yitirdiğin güneş için sevda türküleri söylemeye devam et!


Ölümlüde olsa hayat, ölümsüz bakışlarla bak!


Kaçmakla kurtulamazsın ki;


Yalnızlıktan, hüzünlerden, hayattan


Ayakta kalman gerek, yaşaman gereken can!


Hayat senide içinde görmek istiyor
Hadi yaklaş!


Unutma ki

“Yapmadıklarının kazası yok!

”
Ve yine unutma ki
“

Aydınlık geceye hiçbir zaman yenik düşmedi” can!