Emmanın günlüğü

"Sen benim bütün ben olmalarıma karşı sendin. Ben senin tüm sen olamamalarına karşı senindim. Sen babanın arabasını yıkayan aslan parçası, ben annemin peşinde eteğine dolanan küçük kızıyken de benimdin. Seni  bekledim karnı baharım. Kimlere uzandım uzandım da seni buldum. Her yolumun sonunda sen vardın da ben nasıl kör oldum. Bi dün gece baktım dolunaya bir senle. Ah benim ahmak sevdam meğer sen ta Bela'dan beri benimmişsin.  Ah benim yüreğimin ince sızısı kuşağı olduğum gök senmişsin. Benim gözlerim sendeymiş asıl. Senin kalbin bende. Ben ne ara bu kadar aptal oldum. Sen ne ara gözümün güneşi oldun. Tek tek ve tümden parmak uçlarım bile sana açılırken varlığını nasıl hissedememişim. Herkeste bulup arayamadığım şarkım senmişsin. Yoruldum bu kurgudan. Tanrım her güne bir oyunla başlamaktan yoruldum. Ben yüreğinin elleri olmayan küçücük bir kız çocuğu, ben tutkularına tutuklu el kadar bir kadın, ben hırslarına ihtiraslı küçük anne, ben kırmızının en karanlığı şımarık çocuk, ben vazgeçmenin siyahı, ben kalpsiz, ben hissiz, ben kimsesiz, ben yorgun, ben deli.. Ben öylesine benken tüller örterken dünyama acıyla bütünleşip yangınlar yakarken kim bilir ne ara vurdum hançeri kalbime. Bana acı tanrım. Beni koru. Bu sonsuzluktan koru. Korkuyorum. Kollarımı güçsüz, kalbimi incinmiş hissediyorum. Bir aşkla daha yanacak kadar Hürrem değilim. 
   Tanrım beni koru tüm dualardan.."

Emmanın günlüğü